II NIEDZIELA ADWENTU
Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i Trachonitydy, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni.
Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże».
(Łk 3, 1-6)
Łukasz dokładnie określa czas, w którym skierowane zostało Słowo Boże do Jana.
Interwencja Boga dokonuje się przez Jego proroków. On się nimi posługuje nieustannie.
Każdy człowiek spotkał na ziemi swojego proroka.
Czy znasz godzinę, w której Bóg skierował swoje słowo do Ciebie ?
